Proste zasady
Każdy z nas porusza się w świecie, który kieruje się wieloma zasadami, regulaminami i przepisami. Są one mniej lub bardziej zrozumiałe, ale niezależnie od tego musimy je akceptować i stosować się do nich. Idąc do sklepu musimy zapłacić za nabyty towar, prowadząc samochód musimy stosować się do przepisów ruchu drogowego, wynajmując mieszkanie musimy regularnie uiszczać opłatę za wynajem, itd. Jest dla nas oczywiste, że po złamaniu zasad czeka nas kara. Jeżeli próbujemy postępować wbrew przepisom, wcześniej czy później te przepisy wymierzą sprawiedliwość. I nikt z tym nie może dyskutować. Zasady to zasady. Nie są po to aby je łamać czy obchodzić, ale są ustanowione przez odpowiednie uprawnione organy władzy aby się do nich stosować.
A jak wygląda sprawa naszego stosunku do praw i zasad Bożych?
Bóg stworzył wszystko, a zatem również posiada prawo do ustanawiania zasad, którym Jego stworzenie musi się podporządkować. Każdy zna prawa fizyki, takie jak prawo powszechnego ciążenia, zasada zachowania energii, zasady dynamiki Newtona. Bóg je ustanowił, a całość stworzenia nieożywionego oraz ożywionego jest im poddana. Dokładnie tak samo Bóg określił zasady umożliwiające człowiekowi zbliżenie się do Niego.
„Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.” (Ewangelia Jana 3.16)
Boże zasady wynikają z Bożej natury. Bóg jest światłością i miłością. Jako światłość nienawidzi grzechu i wyznaczył dzień w którym będzie sprawiedliwie sądził. Jako miłość dał swojego Syna, aby stał się zastępczą ofiarą za grzechy ludzi, skuteczną przez wiarę. Wiara w dzieło zbawiania wykonane na Golgocie przez Pana Jezusa Chrystusa umożliwia człowiekowi przebaczenie grzechów i daje nowe życie. Zasada jest prosta: Bóg mówi „Musicie się na nowo narodzić” (Ewangelia Jana 3.7), ale decyzja należy do człowieka. Bóg ustanowił zasady i cierpliwie czeka, aż człowiek się do nich zastosuje. Każdy kto nie uzna, że „nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni.” (Dzieje Apostolskie 4.12) podlega sprawiedliwemu sądowi i wiecznemu potępieniu. Każdy kto uzna, że jest grzesznikiem, że nie ma dla niego żadnego innego ratunku jak jedynie ofiara Pana Jezusa i prosi o przebaczenie, otrzymuje zbawienie i życie wieczne. Decyzję podejmuje każdy. Brak świadomej decyzji, również jest decyzją. I tego nie można zmienić. Ten kto ustanowił zasady, będzie rozliczał z ich realizacji. Dyskusja nie ma sensu, bo i tak niczego nie zmieni. Boże postanowienia zawarte w Bożym Słowie – Biblii są niewzruszone i niezmienne. Bóg zawsze dotrzymuje słowa i postępuje zgodnie z tym co zapowiedział, a co wynika z jego natury (światłość i miłość). Dlatego nie czekaj dłużej tylko nawróć się do Pana Jezusa. On żyje i czeka na Ciebie!
