Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

I baczmy jedni na drugich w celu pobudzenia się do miłości i dobrych uczynków, nie opuszczając wspólnych zebrań naszych (...).

Uradowałem się, gdy mi powiedziano: Do domu Pana pójdziemy!

Ewangelia Łukasza 17,12-19 relacjonuje nam ciekawe zdarzenie. Gdy Pan Jezus wszedł do pewnej wioski, naprzeciw Niego wyszło dziesięciu trędowatych. Według przepisów starotestamentowego zakonu powinni mieć rozdarte szaty, rozwichrzone włosy na głowie i wołać: Nieczysty, nieczysty! (3. Mojż. 13, 45). Nikt nie mógł się ich dotykać. Według przekazu Ewangelii ludzie ci świadomi swojej nędzy błagali Pana Jezusa o łaskę. Zapewne słyszeli o Jego cudach, które świadczyły o Jego mocy, ale równocześnie o miłosierdziu, z jakim pochylał się nad każdym ludzkim nieszczęściem. I rzeczywiście, nie doznali zawodu: „A gdy ich ujrzał, rzekł do nich: Idźcie, ukażcie się kapłanom. A gdy szli, zostali oczyszczeni“ (Ew. Łuk. 17,14). Tak odpowiedział Pan Jezus na wiarę tych, którzy Go wzywali.

Co uczyniło dziesięciu uzdrowionych? Dziewięciu poszło po prostu dalej swoją drogą. Przenosząc ten biblijny obraz na dzisiejsze czasy, przedstawiają oni chrześcijan, którzy po przyjściu do krzyża zadowalają się tym, że Bóg im przebaczył i uwolnił ich z brzemion grzechu. Potem jednak nie interesują się już zbytnio osobą swojego Wybawcy. Ale wśród nich był jeszcze dziesiąty, Samarytanin. Ten cudzoziemiec wrócił, aby chwalić Boga i podziękować Panu Jezusowi. Jest on wymownym obrazem tego, w jaki sposób każdy wierzący powinien czcić i wielbić Pana Jezusa. Pan zadał wtedy słuchaczom pytanie: „A gdzie jest dziewięciu?“. Czy i obecnie, kiedy odkupieni zgromadzają się do imienia Pana Jezusa, aby wyrażać dziękczynienie, oddawać Mu cześć i uwielbienie, nie słyszymy w naszych sercach tego pytania: „A ty, gdzie jesteś?“.