Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

A faraon, widząc, że nastała ulga, zaciął się w sercu swoim i nie usłuchał ich.

Lecz Pan spotęgował upór faraona i nie usłuchał ich, tak jak Pan zapowiedział Mojżeszowi.

Za czasów Mojżesza Bóg zapragnął wyprowadzić Izraelitów z niewoli egipskiej, jednakże król Egiptu sprzeciwiał się temu z całych sił, gdyż nie chciał stracić niewolniczej siły roboczej. Z tego względu Bóg zesłał na Egipt dziesięć plag. Przy każdej kolejnej pladze faraon nie wiedział już jak ma postępować, poddawał się i obiecywał, że wypuści Izraela z niewoli; jednakże jak tylko plaga ustawała, zacinał się w swoim sercu i nie spełniał swojej obietnicy.

Wtedy wydarzyło się coś nieoczekiwanego: teraz to Bóg spotęgował upór faraona. Od tej pory król nie miał już wyboru. Bóg zamknął przed nim drzwi do pokuty. Izrael został wyratowany z niewoli, a życie faraona i całej jego armii zakończyło się w głębinach Morza Czerwonego.

Do takiego stanu może dojść każdy człowiek. „Kto mimo wielu upomnień trwa w uporze, będzie nagle, bez ratunku zdruzgotany” (Przyp. 29,1). Jednakże takie coś nie nastąpi dopóki Bóg w swojej cierpliwości nie podaruje wystarczająco dużo okazji do nawrócenia. „Czy rzeczywiście mam upodobanie w śmierci bezbożnego – mówi Wszechmocny Pan – a nie raczej w tym, by się odwrócił od swoich dróg i żył?” (Ezech. 18,23).

W chorobie bądź w niebezpieczeństwie śmierci wielu ludzi przysięgało Bogu, że poświęci Mu swoje życie, jeśli On im pomoże. Jednakże jedynie nieliczni dotrzymali swojej przysięgi, kiedy bieda się zakończyła. Przykład faraona ostrzega nas przed zwracaniem swojego serca przeciwko Bogu!