Kartka z kalendarza Dobry Zasiew
I ujrzawszy wiarę ich, rzekł: Człowieku, odpuszczone są ci grzechy twoje.
Ewangelia Łukasza 5,20
Czy wszystkie grzechy zostają wybaczone człowiekowi, który w pokucie i z wiarą zwróci się do Pana Jezusa Chrystusa, czy tylko te popełnione w przeszłości?
To rzecz zrozumiała, że jako ludzie ograniczeni czasem dzielimy nasze grzechy na przeszłe, teraźniejsze i przyszłe, ale Bóg nie zna takiego rozróżnienia. On widzi nasze życie od chwili naszego przyjścia na świat do ostatniej jego minuty. Nasze grzechy – również te dawno zapomniane, jak i te, które z naszej perspektywy należą jeszcze do przyszłości – postrzega jako całość, jako serię ciemnych, niecnych postępków, słów i myśli. Co więcej, On widział nasze grzechy już przed dwoma tysiącami lat. Wtedy wszystkie jeszcze należały do przyszłości, ale Bóg je widział, nie przeoczył żadnego z nich i wszystkie włożył na Pana Jezusa – On poniósł grzechy wszystkich, którzy ze szczerym wyznaniem swych win zwracają się do Boga. Gdyby był choć jeden grzech, który popełniliśmy albo mielibyśmy jeszcze popełnić, a który nie zostałby włożony na Chrystusa, pozostałby on na zawsze nieprzebaczony, zamykając nam dostęp do nieba i obecności Bożej. Bogu niech będą jednak dzięki! – wierzący wie, że każdy grzech przez niego popełniony został poniesiony na krzyżu Golgoty przez jego Zbawiciela! Dlatego może mieć pokój i pewność, że wszystkie jego grzechy – od kolebki aż po grób – zostały przebaczone raz na zawsze, gdy tylko uwierzył w Chrystusa.
Niestety, jako dzieci Boże nie jesteśmy uwolnieni od możliwości popełnienia grzechu. Gdy zgrzeszymy, nasza społeczność z Ojcem może być przywrócona jedynie przez szczere wyznanie złożone Bogu, ale nie grozi nam z tego powodu wieczne potępienie! Czy przez to wierzący może więc zacząć lekko traktować grzech? Absolutnie nie! Doskonała miłość i łaska, których mógł doświadczyć i których doznaje każdego dnia na nowo oraz świadomość tego, jak wysoką cenę Zbawiciel zapłacił za jego zbawienie, stanowią dzień w dzień motywację do prowadzenia bogobojnego życia ku chwale Bożej.