Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

Arcykapłani oraz uczeni w Piśmie szukali sposobu, jak by go podstępem pojmać i zabić. Mówili jednak: Tylko nie w święto, aby nie było rozruchów między ludem.

Jerozolima przygotowywała się na coroczne Święto Paschy. Z całego kraju podążali ludzie, aby wziąć udział w tej uroczystości. Tylko religijni przywódcy, którzy mieli plan zgładzenia Jezusa Chrystusa, byli niespokojni. Obawiali się, że zgromadzony w mieście lud mógłby przeszkodzić im w planach, ponieważ wielu było tych, którzy słuchali kazań Jezusa i widzieli cuda, jakie czynił. Byli to ci, którzy pełni podziwu i wdzięczności podążali za Nim. Czy pozwolą na zgładzenie Jezusa? Decyzja Sanhedrynu brzmiała jednoznacznie: pojmanie Jezusa w czasie świąt nie wchodzi w rachubę.

Nadarzyła się jednak niebywała okazja: Judasz Iskariot, jeden z grona dwunastu, zaproponował wydanie Jezusa arcykapłanom. Taka okazja była nie do odrzucenia. Pojmali więc Jezusa. Zaraz potem, w środku nocy, szukali fałszywych świadków, którzy by potwierdzili ich nieprawdziwe zarzuty, by móc skazać Go na śmierć. Ich wyrok był już od dawna postanowiony: Jezus miał umrzeć.

Następną rzeczą było przesłuchanie Jezusa u rzymskiego namiestnika Piłata, ponieważ tylko on mógł wydać oficjalny wyrok śmierci. Z tego powodu Żydzi wcześnie rano udali się do niego. Początkowo Piłat odniósł się niechętnie do ich oskarżeń. Tak, nawet kilkakrotnie powtórzył, że uważa oskarżonego za niewinnego, ponieważ zorientował się, iż przełożeni ludu jedynie z zazdrości żądali śmierci Jezusa. Niestety, ostatecznie uległ ich żądaniom (Mar. 15,10-15).

A Jezus? W milczeniu przyjął fałszywe oskarżenia oraz haniebny wyrok. Poszedł dobrowolnie na śmierć, aby przebłagać grzechy bezbożnych ludzi i podarować im życie. Jego zaproszenie, aby przyjść do Niego i otrzymać zbawienie, skierowane jest do wszystkich, również do Jego wrogów.