Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

Dlatego przyszedłem na tę godzinę. Ojcze, uwielbij imię swoje!

Tak jak światło najjaśniej świeci w ciemności, tak i Bóg często dopiero wtedy zostaje najbardziej uczczony, jeżeli ufamy Mu w cierpieniach i gdy okazujemy w tym wytrwałość. Oddajemy Mu cześć wtedy, gdy wpośród najtrudniejszych okoliczności powierzamy Mu się bez cienia buntu, ze słowami szczerego wyznania: tak, Ojcze! Bóg cudownie został uwielbiony również i wtedy, gdy Paweł i Sylas wtrąceni do więzienia w Filipii, mający nogi zakute w dyby, wznosili pieśni chwały, a inni więźniowie przysłuchiwali się temu (por. Dzieje 16,25). Piotr, jak niemalże wszyscy apostołowie, miał uwielbić Pana przez swoją śmierć męczeńską (por. Jana 21,19). Szczepan uwielbił Pana Jezusa w bardzo szczególny sposób w chwili, gdy był kamienowany przez Żydów — bo właśnie w chwili śmierci jego oblicze jaśniało mocą życia Jezusowego jak nigdy przedtem (por. Dzieje 7,55-60)!

A jak Bóg zostaje uwielbiony w twoim życiu? Jest to możliwe tylko poprzez to, że będzie w nim dostrzegalne wyraźnie coś z życia lub usposobienia Pana Jezusa (por. 2 Koryntian 4,10). To nowe życie Bóg podarował ci w chwili twojego nawrócenia. Teraz chodzi jedynie o to, aby znalazło ono jasny i praktyczny wyraz! Jednakże dokonuje się to wyłącznie wtedy, gdy krocząc w wierze, urzeczywistniasz to, że z Chrystusem umarłeś wobec grzechu, a teraz pozwalasz, by przez moc Ducha Świętego, żył On w tobie (por. Galacjan 2,20)! Tak, bez śmierci nie ma tego życia!

* * *

Jak reagujesz, gdy Bóg ciebie lub kogoś, kto jest ci bardzo bliski, powołuje do wykonania bardzo niebezpiecznego lub wręcz śmiertelnie ryzykownego zadania? Czy mówisz wtedy — jak to jest w świetle wieczności — trzeźwo i z wyważeniem: „Ojcze, uwielbij imię swoje!”?

Apostołowi Pawłowi nie chodziło w pierwszym rzędzie o to, aby wyjść z więzienia na wolność, lecz o to, aby Chrystus został w jego ciele wywyższony — czy to przez życie, czy przez śmierć (por. Filipian 1,20). Czy jest to również i twoim wzniosłym celem?