Kartka z kalendarza Dobry Zasiew

Lud, który chodzi w ciemności, ujrzy światło wielkie, nad mieszkańcami krainy mroków zabłyśnie światłość.

A Jezus znowu przemówił do nich tymi słowy: Ja jestem światłością świata; kto idzie za mną, nie będzie chodził w ciemności, ale będzie miał światłość życia.

„Niech się stanie światłość!“ (1 Mojżeszowa 1,3). Jest to pierwsza wypowiedź Boga zapisana w Biblii. Tymi słowami Bóg stworzył światło na ziemi, która była pogrążona w ciemności. Bez światła nie mogło być życia. Bóg oddzielił dzień od nocy i to był pierwszy dzień stworzenia.

Tysiące lat później światło ponownie zabłysło stworzeniu, które do tego czasu było skażone przez upadek. Tym razem Boże światło pojawiło się w osobie Syna Bożego, który stał się człowiekiem. Było to światło moralne, które demaskowało niewłaściwe myślenie i zachowania ludzi, oświecało ich serca. O Jezusie powiedziano: W Nim było życie, a życie było światłością ludzi. A światłość świeci w ciemności [...] Prawdziwa światłość, która oświeca każdego człowieka, przyszła na świat (Jana 1,4; 5,9). Każdy, kto przeczyta cztery Ewangelie, będzie zdumiony, jak to światło uzewnętrzniło nawet najbardziej ukryte ludzkie przemyślenia. Wcielenie Pana Jezusa było drugim jasnym dniem dla ludzkości.

Trzecim wielkim dniem był dzień, w którym Jezus Chrystus pokonał na krzyżu śmierć, grzech i diabła. Stało się to w trzech najciemniejszych godzinach historii świata, kiedy to sam Jezus stał się ofiarą za grzech i umarł, aby usunąć grzech (Hebrajczyków 9,26).

Trzy dni później, w chwalebny poranek zmartwychwstania, zwycięstwo zostało potwierdzone: grób był pusty. Pan Jezus żyje! Od tego czasu niezliczone rzesze ludzi zostały powołane „z ciemności do Jego cudownej światłości“ i stały się „dziećmi światłości“ (1 Piotra 2,9; Efezjan 5,8).